آدم‌هاي بزرگ درباره ايده‌ها سخن گويند. آدم‌هاي متوسط درباره چيزها سخن مي‌گويند. آدم‌هاي كوچك پشت سر ديگران سخن مي‌گويند.

آدم‌هاي بزرگ درد ديگران را دارند. آدم‌هاي متوسط درد خودشان را دارند. آدم‌هاي كوچك بي‌دردند.

آدم‌هاي بزرگ عظمت ديگران را مي‌بينند. آدم‌هاي متوسط به دنبال عظمت خود هستند. آدم‌هاي كوچك عظمت خود را در تحقير ديگران مي‌بينند.

آدم‌هاي بزرگ به دنبال كسب حكمت هستند. آدم‌هاي متوسط به دنبال كسب دانش هستند. آدم‌هاي كوچك به دنبال كسب سواد هستند.

آدم‌هاي بزرگ به دنبال طرح پرسش‌هاي بي پاسخ هستند. آدم‌هاي متوسط پرسش‌هايي مي‌پرسند كه پاسخ دارد. آدم كوچك مي‌پندارند پاسخ همه پرسش‌ها را مي‌دانند.

آدم‌هاي بزرگ به دنبال خلق مسأله هستند. آدم‌هاي متوسط به دنبال حل مسأله هستند. آدم‌هاي كوچك مسأله ندارند.

آدم‌هاي بزرگ سكوت را براي سخن گفتن برمي‌گزينند. آدم‌هاي متوسط گاه سكوت را بر سخن گفتن ترجيح مي‌دهند. آدم‌هاي كوچك با سخن گفتن بسيار، فرصت سكوت را از خود برمي‌گيرند.        

مجله خانه خوبان،  شماره28، ص25